Le Mal du pays
Het landschap is er altijd. Zodra ik buiten kom, ben ik ‘in landschap’. Het landschap dat alles wat ermee gedaan wordt, passief laat gebeuren. Of het nu door mens, machine of het weer is. Het landschap ondergaat alsmaar verandering, met de dagen, de seizoenen en de jaren, zonder dat het zelf een keer aan zet is. Dat voortdurend veranderen zonder dat het landschap een stem heeft, geeft me een melancholisch gevoel. Wat als het landschap inspraak had?
Voor mij gaat landschapsfotografie daarom over Le Mal du pays. De melancholie, de nostalgie. Heimwee naar de suggestie van geluk. Het is mijn fantasie over het landschap zoals ik het beleef en zie. Dat is nooit hetzelfde. De ondertoon is melancholisch. Ik voel een heim wee, een verlangen naar thuis, naar geluk.
Het landschap dat ik tot nu toe fotografeer heet het Hoogeland, in Noord-Groningen. Het is landschap dat door de mens over duizenden jaren is gevormd en is gewonnen op de zee.
Klik op de foto’s voor een vergrote weergave.
